Za dużo wszystkiego - TR Warszawa

Za dużo wszystkiego - TR Warszawa
reż. Michał Buszewicz
Premiera 28 Czerwca 2024


    Za dużo wszystkiego” w TR Warszawa to spektakl, który z brutalną szczerością odsłania realia korporacyjnej obsesji i niekończącego się wyścigu szczurów .W tekście przedstawiono krytykę społeczną dotyczącą wpływu środowiska korporacyjnego na życie jednostki. Autor i reżyser Buszewicz wciąga widza w klaustrofobiczny świat, w którym przerost formy i ciągłe dążenie do sukcesu dominują nad życiem człowieka. 


    Scena jest przedstawieniem miejsca pracy, gdzie pracownicy są podporządkowani systemowi i znoszą ogromne trudy oraz presję korporacyjnych wymagań. Pracownicy tracą zdrowie, godność i relacje rodzinne, aby sprostać nienasyconym ambicjom, co ukazuje bezkompromisowo i przenikliwie. Buszewicz nie pozostawia złudzeń – w tej pogoni za perfekcją tracimy siebie i
zapominamy

o tym, co naprawdę ważne. Spektakl zmusza do refleksji nad pytaniem: czy warto tracić własną tożsamość i człowieczeństwo w imię kolejnych, często pustych sukcesów? 

    Buszewicz z niezwykłą siłą pokazuje realia kariery zawodowej, skupiając się na najtrudniejszych momentach, które mogą nas dotknąć. Jego podejście jest solidne, oparte na powszechnych stereotypach związanych z pracą w korporacji. Spektakl zaczyna się nietypowo. Angażując publiczność aktorzy informują publiczność o rzekomym spóźnieniu jednego z członków obsady, co ma symbolizować spóźniającego się dyrektora, na którego wszyscy czekają, przez co spotkanie nie może się rozpocząć. To sprytne nawiązanie do hierarchii i oczekiwań korporacyjnego świata.

     Widzowie zostają przeprowadzeni przez każdy etap poświęcania się karierze, od tracenia czasu przeznaczonego dla rodziny po bolesne niszczenie własnych marzeń. Buszewicz zgrabnie przeplata te trudne tematy humorem, dzięki czemu spektakl zachowuje lekkość, nie tracąc przy tym głębi. 

    Spektakl ogląda się przyjemnie, choć jednocześnie ukazuje, o zgrozo, największy koszmar młodego pokolenia – smutne, korporacyjne życie. Chwilami zabawny, czasem nużący i nietypowy, daje się zapamiętać jako dobrze spędzone półtorej godziny. Dla tych, którzy żyją w świecie korporacji, jest to szczególnie wartościowe doświadczenie – gorąco polecam.


                                                                                                                                      Mateusz Szczepanek
                                                                                                                                       08.09.2024

Lokalizacja: Warszawa, Polska

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Recenzja spektaklu „Pojebajka” – Sindbad a Czerwony Kapturek

Obraz
,,Pojebajka'' - Teatr współczesny w Krakowie Reżyseria i scenariusz: Jan Naturski 08.12.2024      Spektakl „Pojebajka” Jana Naturskiego to prawdziwy teatralny rollercoaster, który    od pierwszych chwil wciąga widza w świat komedii, groteski i brawurowego absurdu. Historia zaczyna się w sposób pozo r nie niewinny –  grupa aktorów próbuje przygotować przedstawienie dla dzieci, jednak ich wysiłki przeradzają się w serię nieprzewidzianych wydarzeń. Rezultatem jest mieszanka humoru sytuacyjnego, slapstickowych gagów oraz przemyślanych parodii, które składają się na błyskotliwy spektakl pełen energii.      Sama konwencja „bajki dla dzieci” zostaje tu poddana przewrotnej dekonstrukcji. Bohaterowie tacy jak ,,Sindbad żeglarz” czy ,,Czerwony Kapturek” stają się pretekstem do ukazania świata, który wymyka się schematom. Humor bywa nieocenzurowany, a fabuła pełna jest absurdalnych zwrotów akcji. Tytuł „ Pojebajka ” doskonale oddaje charakter przedstawi...
Czytaj więcej

„Napis” – francuska komedia, czy może polska adaptacja? Teatr Praska 52

Obraz
,,Napis" Teatr Praska 52 reż. Jan Korwin Kochanowski Premiera 26 listopada 2022    „ Napis ” to polska adaptacja francuskiej sztuki  „ L’inscription ” autorstwa Gèralda Sibleyras’a. Jest to komedia pełna absurdu i groteski, której fabuła koncentruje się wokół anonimowego, obraźliwego napisu pojawiającego się na ścianie windy w budynku mieszkalnym. Ten drobny incydent prowadzi do serii nieporozumień i konfliktów między mieszkańcami, odsłaniając ich skrywane uprzedzenia, lęki oraz hipokryzję.       Reżyser Jan Korwin-Kochanowski zdecydował się na skromną scenografię. Na scenie znajdowało się tylko kilka krzeseł, ława i drobne dodatki, co wprowadzało minimalizm, skupiając uwagę widza na interakcjach aktorów i dialogach. Mimo że takie rozwiązanie ma swoje zalety, zwłaszcza w kontekście absurdu i psychologicznej gry bohaterów, uważam, że bogatsza scenografia mogłaby dodać spektaklowi większej dynamiki i wizualnej głębi. Absurdalny świat przedstawiony w szt...
Czytaj więcej